رژیم پروتکل خود ایمنی (AIP)

رژیم پروتکل خود ایمنی (AIP) اغلب برای بیماری خود ایمنی استفاده می شود. این رژیم توسعه رژیم پارینه سنگی – یک رژیم غذایی حذف چند مرحله ای است که برای کاهش علائم بیماری های خود ایمنی استفاده می شود. این بر اساس این تئوری است که غذاهای خاص باعث التهاب یا ایجاد یک میکروبیوم روده نامتعادل می شوند. چند مطالعه بدون برچسب و کنترل نشده حاکی از بهبود کیفیت زندگی، فعالیت بیماری IBD و نشانگرهای التهابی است، اما تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

رژیم پروتکل خود ایمنی (AIP)

رژیم غذایی AIP بسط رژیم پارینه سنگی است و توسط سارا بالانتاین، دکترا، که دکترای خود را در بیوفیزیک پزشکی کسب کرده است، ایجاد شده است. [1] او کتاب رژیم غذایی AIP خود را در سال 2014 پس از آزمایش یک رژیم غذایی پارینه سنگی برای بهبود سلامت خود نوشت.

این رژیم بر این تئوری استوار است که برخی غذاها می توانند باعث التهاب یا ایجاد دیس بیوز (یک میکروبیوم نامتعادل روده) شوند که فعالیت بیماری خود ایمنی را بدتر می کند. این یک رژیم غذایی حذف چند مرحله ای است که گنجاندن آب استخوان و غذاهای تخمیر شده و همچنین عادات سبک زندگی مانند بهداشت خواب، فعالیت بدنی و مدیریت استرس را تشویق می کند.

رژیم پروتکل خود ایمنی (AIP) چگونه اجرا می شود؟

AIP یک رژیم غذایی حذفی است که در ابتدا محدود می کند:

• دانه ها
• حبوبات
• سبزیجات شبگرد
• لبنیات
• تخم مرغ
• آجیل
• دانه
• روغن های فوق فرآوری شده
• قهوه
• شیرین کننده های تصفیه شده یا مصنوعی
• الکل
• افزودنی های مواد غذایی
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS)

اینها با:

• سبزیجات مورد تایید
• میوه ها
• انواع خاصی از سیب زمینی و سیب زمینی
• گوشت حداقل فرآوری شده
• روغن های گیاهی حداقل فرآوری شده
• شربت افرا
• عسل
• سرکه
• آب قلم، آبگوشت استخوان
• غذاهای تخمیر شده غیر لبنی

پروتکل ها متفاوت است و برخی توصیه می کنند که چربی های اشباع شده، چربی های امگا 6، قندهای طبیعی و میوه ها را محدود کنید. طول مرحله حذف بستگی به این دارد که فرد چقدر سریع متوجه پیشرفت می شود. در مرحله معرفی مجدد، غذاها به صورت جداگانه و با فاصله حدود یک هفته معرفی می شوند. AIP همچنین عادات سبک زندگی حمایت کننده از سلامت مانند بهداشت خواب، فعالیت بدنی و مدیریت استرس را تشویق می کند.

مزایای رژیم پروتکل خود ایمنی (AIP) چیست؟

تحقیقات فعلی در مورد AIP محدود به برچسب باز (جایی که شرکت کنندگان از درمان خود آگاه هستند)، مطالعات اکتشافی کنترل نشده است که اثرات رژیم غذایی بر بیماری التهابی روده (IBD) و تیروئیدیت هاشیموتو را بررسی کرده است. بهبود در کیفیت زندگی، فعالیت بیماری IBD و نشانگرهای التهاب گزارش شده است، اما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs) برای تأیید این یافته‌های اولیه مورد نیاز است. [2] [3] [1]

رژیم غذایی AIP می تواند با تشویق افراد به افزایش فعالیت بدنی و بهبود عادات خواب و مدیریت استرس، سلامت را بهبود بخشد. همچنین می تواند مصرف میوه، سبزیجات و فیبر را افزایش دهد و در عین حال مصرف غذاهای بسیار فرآوری شده را کاهش دهد. رژیم های غذایی سرشار از فیبر و پلی فنل ها (ترکیبات مفید در گیاهان) نشانگرهای نفوذپذیری روده (یا روده نشتی) را کاهش می دهند و کیفیت زندگی را در افراد مبتلا به IBD افزایش می دهند. [4] [5]

معایب رژیم پروتکل خود ایمنی (AIP) چیست؟

AIP یک رژیم غذایی محدودکننده است که ممکن است رعایت آن دشوار باشد و اگر افراد را برای مدت طولانی از مرحله حذف پیروی کنند، در معرض خطر کمبود مواد مغذی قرار می‌گیرد.

تحقیقات در مورد AIP بسیار محدود است و مطالعات فعلی شواهد قوی مبنی بر بهبود فعالیت بیماری خود رژیم غذایی ارائه نمی دهد. مطالعات نرخ بالای ترک تحصیل را تجربه کردند. تعداد کمی از شرکت کنندگان مبتلا به IBD تشدید فعالیت بیماری را تجربه کردند. و هیچ نشانگر عملکرد تیروئید یا آنتی بادی های تیروئید پس از 10 هفته رژیم AIP در زنان مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتو تغییر نکرد. بدون گروه کنترل، تعیین اینکه آیا بهبودهای مشاهده شده در نتیجه زمان، اثر دارونما یا عوامل دیگر رخ داده است، غیرممکن است. قابل ذکر است، هر سه مطالعه روی AIP برای تسکین IBD از یک آزمایش منفرد انجام شده توسط یک گروه تحقیقاتی بر روی شرکت‌کنندگان مشابه انجام شده است.

نام های دیگر رژیم پروتکل خود ایمنی (AIP) چیست؟

توجه داشته باشید که رژیم پروتکل خودایمنی (AIP) به نام‌های زیر نیز شناخته می‌شود:

• AIP
• رژیم پروتکل خود ایمنی